Μια καλόπιστη αναφορά στο άρθρο του Κώστα Αμπατζίδη, αντιπροέδρου του ΣΦΒΕ και πρώην προέδρου της ΟΕΦΕ

Επιχειρούμε μια καλόπιστη αναφορά, με στόχο τον εμπλουτισμό των ιδεών και αντιλήψεων που χρειάζεται σήμερα να διέπει τον ιδιοκτήτη φροντιστηρίου.  Παραθέτουμε το τμήμα του άρθρου που σχολιάζουμε και αμέσως μετά το σχόλιο μας.

Η ιστορικά εμπεδωμένη άποψη της ελληνικής οικογένειας , ότι τα παιδιά της πρέπει να μορφώνονται στο ανώτερο επίπεδο, συνδυάζεται σταθερά με την πρακτική της φροντιστηριακής επιλογής , ως του ασφαλέστερου τρόπου για να τους δοθεί η κατάλληλη διδακτική ενίσχυση, με κύριο στόχο την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Πιστεύουμε πως ο ρόλος του φροντιστηρίου πρέπει να πάει πολύ μακρύτερα και βαθύτερα από την «διδακτική ενίσχυση», δηλαδή έναν ρόλο συμπληρωματικό και γιαυτό και ευαίσθητο σε αρνητικούς χαρακτηρισμούς («αναγκαίο κακό», «παραπαιδεία» κλπ.). Αυτός ο ρόλος χρειάζεται να επεκταθεί στην Διαπαιδαγώγηση των μαθητών σε αντικείμενα όπως : τοποθέτηση και επίτευξη στόχου, χειρισμός αρνητικών συναισθημάτων, μέθοδοι αποτελεσματικής μελέτης κλπ. Αλλά και στην εκπαίδευση των γονέων, στην Τέχνη της Ενθάρρυνσης ώστε να υποστηρίξουν το παιδί τους στην μελέτη στο σπίτι και στην επιτυχία του τελικού στόχου.

 

Η ιστορία του τόπου μας δείχνει λοιπόν ότι Μαζική Εκπαίδευση σημαίνει και Φροντιστηριακή Εκπαίδευση. Η άρνηση αυτής της παραδοχής οφείλεται είτε σε εθελοτυφλία είτε σε σκοπιμότητα είτε σε ιδεοληψία.

Η «μαζική εκπαίδευση» δεν προσδιορίζει αυτόματα και την ανάγκη για ύπαρξη «φροντιστηριακής εκπαίδευσης». Μάλλον ο τρόπος που υλοποιείται η «μαζική εκπαίδευση» είναι η γενεσιουργός αιτία της ύπαρξης της «φροντιστηριακής παιδείας».

Ποια είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της λειτουργίας των Φροντιστηρίων;

• Το φροντιστήριο ήταν και είναι ο μοναδικός εκπαιδευτικός φορέας που αναλαμβάνει ευθύνη και δέσμευση έναντι της ελληνικής οικογένειας για την επιδίωξη ενός συγκεκριμένου στόχου. Η δημόσια εκπαίδευση , έχοντας ευρύτερο παιδευτικό ρόλο , δεν αναλαμβάνει τέτοια δέσμευση.

Δεν είναι σαφής ο αρθρογράφος εδώ στο τι εννοεί «ευθύνη και δέσμευση» για την επιδίωξη ενός συγκεκριμένου στόχου και μάλιστα σε αντίθεση με την δημόσια εκπαίδευση. Δεν αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη, ούτε και δεσμεύεται με κάποιον τρόπο πως θα οδηγήσει τον μαθητή με σιγουριά προς τον στόχο του. Και καλά κάνει κατά την γνώμη μας, γιατί την ευθύνη της επιτυχίας του στόχου την έχει ο ίδιος ο μαθητής. Το φροντιστήριο έχει την ευθύνη και πρέπει να δεσμεύεται πως θα παραδώσει τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες σύμφωνα με τον τόπο που έχει μελετήσει, υλοποιεί και υπόσχεται κατά την έγγραφή.

• Το Φροντιστήριο, ως θεσμός ενισχυτικής διδασκαλίας, δημιούργησε διαχρονική σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές και την οικογένεια. Δεν ανταγωνίζεται τη δημόσια παιδεία στον κοινωνικό της ρόλο, τη συμπληρώνει σε ειδικά εκπαιδευτικά αντικείμενα.

Δεν πιστεύουμε στον ρόλο της «…ενισχυτικής διδασκαλίας» αφού ουσιαστικά δεν «ενισχύει» την διδασκαλία του δημόσιου σχολείου, αφού το ξεπερνά σε ύλη και χρόνο, αφού εμβαθύνει πολύ περισσότερο. Έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, το σχολείο ακολουθεί ασθμαίνοντας τους ρυθμούς του φροντιστηρίου.

• Οι φροντιστές έχουν τη διττή ιδιότητα να είναι πρώτα από όλα Δάσκαλοι με έντονη κοινωνική αναφορά και ευαισθησία αλλά παράλληλα να ασκούνται στο επιχειρείν.

Η άσκηση του «επιχειρείν», είναι γνωστό πως γίνεται ελλιπώς και ως προς τα αντικείμενα του και ως προς τον χρόνο. Δεν περιλαμβάνει πολλές φορές, ούτε τις βασικές εργασίες, όταν μάλιστα οι φροντιστές κάνουν πολλές ώρες μάθημα, ξεχνώντας πόσο υψηλής αξίας είναι η δική τους εκπαιδευτική ώρα. Η συνεχής αλληλογραφία μας με τους φροντιστές επιβεβαιώνει πως περιορίζονται σε ήσσονος σημασίας ενέργειες (διανομή ενός φυλλαδίου) ή σε εξαιρετικά επικίνδυνες για την επιβίωση τους (τιμολογιακός ανταγωνισμός).

Ασφαλώς η κρίση μας επηρεάζει και ως δασκάλους ( επειδή συμβαίνουν κοινωνικές και αξιακές ανατροπές) και φυσικά ως επιχειρηματίες(δυσμενέστερο επιχειρηματικό περιβάλλον).

Δυστυχώς αυτή την πολύ σημαντική παρατήρηση του αρθρογράφου, δεν λαμβάνουν υπόψη τους οι φροντιστές, επιμένοντας να παραμένουν περισσότερο «καθηγητές» από «επιχειρηματίες». Έτσι, αφήνουν το φροντιστήριο στον «αυτόματο πιλότο» που αναλαμβάνει την λειτουργία τους αμέσως μετά τις εγγραφές του Σεπτεμβρίου, συσσωρεύοντας προβλήματα και δυσκολίες. Το χειρότερο είναι πως περιγράφουν την κατάσταση με εκφράσεις όπως : «πάμε καλά», «δεν έχω παράπονο», «σύμφωνα με την κρίση, είμαι ευχαριστημένος» κλπ. εκφράσεις που δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο του πραγματικού επιχειρηματία.

Όλοι οι άνθρωποι των Φροντιστηρίων κατανοούμε ότι , ως εκπαιδευτικοί φορείς πρέπει να νιώσουμε τις κοινωνικές αλλαγές και να πλησιάσουμε κι άλλο τις ανάγκες της ελληνικής οικογένειας, ενώ ως επιχειρηματικοί φορείς πρέπει να το επιτύχουμε με όρους βιωσιμότητας και προοπτικής.

Πολύ σωστή παρατήρηση! Οι ανάγκες της ελληνικής οικογένειας είναι πολύ περισσότερες από ένα «στεγνό μάθημα» και μια «γενικόλογη ενημέρωση» δύο φορές τον χρόνο. Το πακέτο μας LEADER 100 ΦΜΕ, είναι γεμάτο από μέσα και υπηρεσίες που ικανοποιούν ακριβώς αυτές τις ανάγκες.

Από την άλλη μεριά, οι «όροι βιωσιμότητας και προοπτικής» δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς το σύγχρονο management και marketing. Και πάλι εδώ, επιμένουμε χρόνια τώρα, για την εφαρμογή ενός επιστημονικά σχεδιασμένου προγράμματος marketing ειδικά για τα φροντιστήρια, που περιλαμβάνουμε άλλωστε στο LEADER 100 ΦΜΕ.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι νέο θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης, ελέγχου και λειτουργίας της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης κινείται σε εκσυγχρονιστική λογική και έχει πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Επιτρέπει συστέγαση, αίρει σημαντικά εμπόδια στην αδειοδότηση και συλλειτουργία με άλλες δομές, δίνει δυνατότητες διεύρυνσης των δραστηριοτήτων μας. Ο στόχος μας είναι όλα αυτά να λειτουργήσουν τελικά ως βελτίωση της προσφερόμενης εκπαιδευτικής πράξης από εμάς, τους καθηγητές των φροντιστηρίων ,προς τους μαθητές μας.

Σίγουρα οι πρόσφατες νομικές ρυθμίσεις εξασφαλίζουν την δυνατότητα για ένα νέο επιχειρηματικό άνοιγμα των φροντιστών και σε άλλους εκπαιδευτικούς τομείς. Αν όμως, δεν έχουν εξασκηθεί επιχειρηματικά στο φροντιστήριο, πώς είναι δυνατόν να ανοιχτούν και σε άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες;

Αν επαφίενται στα ευρωπαϊκά προγράμματα και δημιουργούν νέες δραστηριότητες όχι με στόχο το επιχειρηματικό κέρδος, αλλά για να τα «’κονομήσουν» (είναι σαφής η διαφορά πιστεύω), τότε μιλάμε για «αρπαχτές» και όχι για μια ελπιδοφόρα και αξιόπιστη επιχειρηματική δραστηριότητα.

Επειδή λοιπόν πιστεύουμε ότι :

• Ο ρόλος των Φροντιστηρίων είναι διακριτός και συμπληρωματικός προς τη Δημόσια Παιδεία.

Θα το λέμε σε κάθε περίσταση : όσο η «μυωπία του marketing» κρατά κλειστά τα μάτια των φροντιστών, με τον αυτοπροσδιορισμό ως «συμπληρωματική» εκπαίδευση, τόσο δεν θα περάσουν ποτέ στον τομέα της «ικανοποίησης των αναγκών της ελληνικής οικογένειας» που αναφέρει πολύ σωστά πιο πριν ο αρθρογράφος.

• Σαφώς πρέπει να υπάρχει εποπτεία και έλεγχος του Υπουργείου Παιδείας.

Δεν αντιλαμβανόμαστε ούτε τον «έλεγχο» ούτε και την «εποπτεία» που χρειάζεται να υπάρχει από το Υπουργείο Παιδείας, κατά τον αρθρογράφο.

Με το σημείωμα αυτό, ελπίζουμε να συμβάλλαμε έστω και λίγο στον προβληματισμό των φροντιστών, με αφορμή τις ιδέες του άρθρου αυτού.